Theo Hakkert26 november 2022
In april 2023 verschijnt van de hand van Matthijs de Ridder een grote biografie van Paul van Ostaijen De dichter die de wereld wilde veranderen. Na die van Maurice Gilliams weer een biografie ten huize van Querido. Wat, naast vreugde, ook een vraag actueel maakt: waar blijft die grote van Louis Paul Boon?
De plannen daarvoor zijn in de stilte van de tijd verdwenen. Op de website van het Boon Genootschap staat deze aanprijzing van Jeroen Brouwers over Boon: ‘Hij was de grootste prozaschrijver die Vlaanderen heeft voortgebracht, de meest gedrevene, de meest bevlogene, de eerlijkste, hij die het meest heeft gedurfd.’
Maar de site is sinds 2019 niet meer bijgewerkt.
Meer hoop biedt de website van het Louis Paul Booncentrum. Daar wordt zelfs de titel vermeld en de publicatiedatum: ‘de eind 2020 te verschijnen biografie Gelijk de vis zwemt moet ik schrijven‘. Beoogd auteur: Kris Humbeeck.
Ja, ja. 2020, ja?
Het punt is: die titel is al een tijdje bekend en ook werd er al eens een publicatiedatum aangehangen. Dit staat op dbnl.org, hou je vast: ‘Dankzij het Fonds voor de Letteren kan Gelijk de vis zwemt moet ik schrijven begin 2005 in de boekwinkel liggen.’
Je zal maar vanaf 2005 bij de boekhandel hebben staan wachten.
De enige moed die uit de aankondiging van de Van Ostaijen-biografie kan worden geput, is dat Matthijs de Ridder ook verbonden is aan het Boon Centrum. Dus misschien is er een masterplan. Anders zou De Ridder eens bij directeur Humbeeck kunnen aankloppen. [TH]
10 november 2022
Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje heeft de Boekenbon Literatuurprijs 2022 gewonnen. Dat maakte Guy Verhofstadt, juryvoorzitter van de Jaarlijkse Literatuurprijs, donderdagavond bekend vanuit de Grote of Sint-Jacobskerk in Den Haag.
“De jury koos voor een boek dat leest als een trein, maar tegelijkertijd wel het nodige van de lezer vraagt. Het zit barstensvol doorwrochte intertekstualiteit, stroomt over van de bewonderenswaardig ambitieuze stijlwisselingen en bevat buitengewone reflecties op het schrijverschap. Ieder afzonderlijk hoofdstuk is als een goudklompje en gezamenlijk vormen ze een literaire tour de force.”
Daarmee kiest de jury voor de veilige weg. De meest getipte roman voor deze prijs, maar een ‘slaapverwekkende stijl’, zegt Theo Hakkert hieronder in ‘Geef de Boekenbon (ook) aan Niedekker’.
Hoe dan ook is Het lied van ooievaar en dromedaris de eerste grote literaire prijs voor Anjet Daanje (1965). Zij ontvangt hiermee het aan de prijs verbonden geldbedrag van 50.000 euro.
Naast Het lied van ooievaar en dromedaris waren De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst, Vaders die rouwen van Carmien Michels, Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost van Donald Niedekker en Zelf doen van Niña Weijers genomineerd. [MK]
8 november 2022
Geef de Boekenbon (ook) aan Niedekker
Donald Niedekker heeft de F. Bordewijk-prijs toegekend gekregen voor zijn roman Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost. Hoera!
Nu wil het gelukkige geval dat het boek en hij ook kandidaat zijn om de Boekenbon Literatuur Prijs te winnen, donderdag 10 november. Ze staan op de shortlist.
Doe eens niet gek, jury, doe gewoon. Geef Niedekker (ook) die prijs. Eerst om het idee. Het lijk van een bemanningslid van het Behouden Huys op Nova Zembla ontdooit nu de permafrost ontdooit en zo komt eindelijk, na 425 zijn verhaal ‘boven water’. Actueel zonder te overdrijven, met die dooi rond de poolcirkel.
Voorts om hoe hij het opschrijft. In grappige, sterk geformuleerde zinnen. Het perspectief is al net zo goed.
Iedereen zegt dat de prijs moet gaan naar Anjet Daanje voor Het lied van ooievaar en dromedaris, maar dat vind ik niet. Die roman is onder meer geprezen voor de omkering van show, don’t tell – van tell maar eindeloos door, de lezer kan zelf niets bedenken – maar dat is een slaapverwekkende stijl. Doe eens gewoon en beloon het ongewone, puntige, hoogst originele werk van Donald Niedekker. Geef dat opkontje aan een auteur die onterecht wordt onderschat. Laat de erkenning voor hem niet ook 425 jaar duren. Doe het voor de literatuur. [TH]
7 november 2022
Belcampo-bio komt eraan, in 2024
Mooi op tijd is aangekondigd dat in het najaar van 2024 de grote biografie van Belcampo verschijnt. Strak werk van Neerlandicus, publicist, maar vooral biograaf Nico Keuning.
Hij levert ze in gestaag tempo af. Jan Arends, Max de Jong, Bob den Uyl. De titel van deze laatste, Een zeker onbehagen, is absoluut niet van toepassing. Vrij kort na de biografie van Willem Brakman, in 2020, komt de biografie van Belcampo. Waarmee Keuning zich andermaal op Twents grondgebied begeeft.
Belcampo (Herman Pieter Schönfeld Wichers, 1902 – 1990) woonde lang in Rijssen en ligt daar ook begraven. Rijssen hield niet echt van hem. Een buste werd uit allerlei gebouwen geweerd. Mooi is dan weer wel dat van alle overleden Rijssenaren uitgerekend hij het is die het dichtst bij het centrum van de stad is begraven. Nabij de SGP-jongerenrotonde. Handig op de Jongste Dag, die hij zo heerlijk heeft beschreven in Het Grote Gebeuren, in 1958.
Op de Oude Begraafplaats ligt hij in een graf met een gietijzeren hek eromheen. Het is bezoekers niet aan te raden zich verder op de dodenakker te begeven, want een voet schiet zo onder een zode – al kan het ook de toegang zijn tot een konijnenhol. [TH]