Theo HakkertEen bijzonder (dubbel)album: aan de heruitgave van Better to Have It van Bobby Purify (uit 2005) gaan nu de adembenemende demo’s van Dan Penn vooraf.
Dan Penn (82) is de componist van southern soulclassics als I’m your puppet, Dark end of the street (oh, die versie van James Carr!), Do right man, do right woman en You left the water running (nogmaals, oh, die versie van James Carr).
Hij zong en zingt ze ook, op plaat en podium, vaak samen met collega Spooner Oldham. Altijd diep doorleefd, mede ook omdat zijn vocale capaciteiten niet overhouden, hoe gek dat mogelijk ook klinkt. Wat hij tekort komt in bereik en zuiverheid wordt gecompenseerd door diepte en waarachtigheid.
Penn produceerde ook, bijvoorbeeld in 1967 de prachtige hit The letter van The Box Tops, met zang van Alex Chilton, toen nog een blaag van 16. Die later Big Star zou leiden en met Like Flies on Sherbert een even fenomenale als onderschatte elpee zou maken – maar dit terzijde of voor later.
In 2005 produceerde Penn een album voor Bobby Purify. Klinkt simpel, is het ook, ware het niet dat de naam Bobby Purify tot misverstanden kan leiden. James & Bobby Purify hadden in 1966 een hit met I’m your puppet, geschreven door Dan Penn en Spooner Oldham.
James Purify was wel zijn echte naam, maar van Bobby zijn er twee en dat waren allebei artiestennamen. De eerste, van de originele versie van I’m your puppet heette Robert Lee Dickey. Deze Dickey hield het begin jaren 70 voor gezien en zo kwam het pseudoniem Bobby Purify vacant. In 1974 werd die lacune opgevuld door Ben Moore (1941-2021), die de nieuwe Bobby Purify werd. Waarna James & Bobby Purify I’m your puppet opnieuw opnamen – en het werd opnieuw een hit.
Ben Moore – als ik hem zo even mag noemen – vroeg Dan Penn om liedjes voor een soloplaat, die in 2005 daadwerkelijk zou verschijnen. Penn produceerde die plaat ook: Better to Have It. Van Bobby Purify.
Waarom dit lange verhaal? De plaat is opnieuw uitgebracht, maar de attractie is dat de demoversies van de liedjes eraan voorafgaan. Eerst de ruwe demo’s van Dan Penn, daarna de uitgewerkte, gearrangeerde versies van de uiteindelijke plaats van Bobby Purify. Verzameld op een cd voor de hebbers en gestreamd voor de opruimers.
Het staat buiten kijf dat Bobby Purify de betere zanger is, bovendien wordt hij begeleid door een studioband die de soulsongs van Penn prachtig en dienstbaar inkleurt.
Toch zit de ware spanning bij de demo’s, die natuurlijk helemaal niet voor ‘publicatie’ waren bedoeld, ze waren slechts schetsen waar Purify zich op kon baseren.
Penn op z’n puurst. Niet bedacht op welk publiek dan ook, en daardoor des te ‘echter’. Als luisteraar – althans deze – houd je soms de adem in of hij het allemaal wel redt. Er zijn momenten dat Penn’s versie qua intensiteit de latere van Purify naar de kroon steekt en overtreft. In het titelnummer gebeurt dat, met dat simpele, onvergetelijke orgel-intro. Net als in I‘m qualified en Nobody’s home.
Een adembenemend album, dubbelalbum. Meer van dit graag. Demo’s en de latere versies. Met elkaar in gesprek. En in duel.
The Inside Track on Bobby Purify. Distributie in Nederland: Continental Record Services.