Theo HakkertOp vrij schaamteloze wijze is Neil Young bezig zijn archieven te gelde te maken. Hij is daar heel transparant in. Dit deel van zijn website noemt hij: The Greedy Hand.
Maar soms voegt hij een album toe dat iets toevoegt, ook al staan er geen nieuwe liedjes op. Voor Before and After, dat sinds 8 februari op vinyl te koop is, bezocht hij een aantal oude, maar minder bekende songs, tot aan die uit zijn tijd bij Buffalo Springfield aan toe. A Journey Through The Past, maar dan bedoel ik niet de elpee met die titel.
De fans betalen grif voor de heruitgave, zei de platenboer met een glimlach. Wie is hij om er zijn wenkbrauwen bij op te trekken. Vorig jaar verscheen Original Release Series Volume 5 van Neil Young. Met werk uit de jaren 90. De albums Freedom, Ragged Glory, ARC/Weld. Met vier B-kantjes als extra’s. Beter geluid, dat moet gezegd, maar dan nog. Zo om en nabij 175 euro op vinyl.
En dan nog van Harvest elke snipper. Et cetera.
Maar Before and After is andere koek. Nieuwe solo-versies van liedjes die wel ergens te vinden en te horen waren, maar – zonder dat het nou meteen ‘fillers’ waren – niet echt opvielen op de oorspronkelijke albums.
Zo is opener I’m the ocean van Mirror Ball, het album dat hij in 1995 maakte met Pearl Jam.
Voor het origineel van Homefires (net meer dan 2 minuten) moet je Homegrown hebben, de plaat die in 2020 uitkwam – eindelijk, het was de elpee uit 1974 die hij altijd achter had gehouden en waarvan slechts een enkel nummer elders het licht had gezien.
Twee liedjes vervolgens van Buffalo Springfield: Burned en On the way home. Heerlijk om deze versies te horen. On the way home was trouwens ook al in een andere uitvoering te vinden op Live At Massey Hall, de sublieme cd die pas in 2007 uitkwam.
Heerlijk geldt verderop ook voor een van de twee echte classics van Young die hier een nieuwe behandeling krijgen: Mr. Soul (van Buffalo Springfield Again – uit 1967).
Die andere classic, van de gelijknamige elpee: Comes A Time.
Het lijkt erop dat hij deze versies live in een studio heeft opgenomen, met een enkele dub. Zoals op de eerste streams al te horen was, zijn de liedjes als een geheel achter elkaar gezet, zoals Paul Simon heeft gedaan met Seven Psalms. Dat is een suite, wat van Before and After niet kan worden gezegd. Prince deed iets vergelijkbaars met de cd Lovesexy, die in zijn geheel moest worden beluisterd.
Belangrijker is – zeker nu er een vinylplaat van is – dat Young met deze versies laat horen goed de liedjes an sich zijn. Instrumentarium: gitaar, soms zijn pomporgel. Ontdaan van de dikke aankleding van zijn begeleidingsbands (zoals op albums als Ragged Glory en Sleeps With Angels) en arrangementen horen we hier de akoestische basis van de songs. Ze hebben inderdaad die aankleding niet nodig. Al blijven songs als Mr. Soul en Comes A Time toch die met de meest memorabele melodieën. En hoe ze tegen het eind van kant 2 staan, zo vullen ze elkaar aan.
Album #55 (of zoiets) is een welkome studie van Young naar zijn oude zelf. Mooi dat zijn oude songs hem zo blijven achtervolgen dat hij ze maar weer ter hand neemt om te zien wat ze hem te vertellen hebben.