Bij Cees Nooteboom was de herinnering een hond, bij Wanda Reisel een kat. Mariana Enriquez is het met haar eens. Hans Sprakel denkt aan een ander dier.
Herinneringen zijn als een hond die gaat liggen waar hij wil.
Cees Nooteboom: Rituelen. 1980. Arbeiderspers, later De Bezige Bij
Het geheugen beschouwde ik altijd als een trouwe kat die je kirrend tegemoetkomt, maar nu is het een nukkige oude kater die stram en vermagerd bij de verwarming ligt.
Wanda Reisel in Of heb ik het verzonnen? Correspondentie met Herman Koch. 2017. Das Mag.
Herinneringen komen nooit op voorspelbare momenten, die zijn als katten die rustig in de zon liggen te slapen maar plotseling, als je het waagt om hun buik te strelen, uithalen naar je ogen.
Mariana Enriquez: Een zonnige plek voor sombere mensen. 2024. De Bezige Bij. Vertaling: Peter Valkenet
Herinneringen zijn als een wolk spreeuwen in de schemering van een herfstavond. Ze nemen je mee op hun verbluffende vlucht in allerlei onverwachte en plotselinge bocht. Voor het oog chaotisch maar nooit stuurloos.
Hans Sprakel: Loenicher. 2024. AFdH Uitgevers