Theo HakkertSchrijven imiteert het leven, het verdwijnen van de dingen, het voortdurend achterblijven, het onscherp worden, het oplossen van de beelden. Maar de autonome beslissing ergens van af te zien – niet het glas melk, niet de jurk, wel de scene in de koffiebar, hoewel melk en jurk zintuiglijker zijn, júíst omdat ze zintuiglijker zijn, maakt het gemakkelijker, streept leed en verdriet weg tegen verliezen en voorbijgaan.
Uit: Judith Hermann – Kiezels. Vertaling: Herman Vinckers. Uitgave: Meridiaan Uitgevers. (24 september 2024)